شرایط طلاق غیابی
شرایط طلاق غیابی از سوی زن در قانون مدنی ایران به شرح زیر است:
- عسر و حرج: اگر زن در زندگی مشترک با عسر و حرج یا سختی غیرمتعارف مواجه شود، می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند. موارد عسر و حرج شامل اعتیاد مرد، ترک زندگی خانوادگی، ضرب و شتم یا هر نوع سوء رفتار با زن، و ابتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج می‌شود. در این شرایط، اگر مرد در دادگاه حاضر نشود، دادگاه می‌تواند حکم طلاق غیابی زن را صادر کند.
- مفقودالاثر بودن مرد: اگر مرد در طول مدت چهار سال به طور کامل مفقودالاثر باشد، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند. در این صورت، دادگاه پس از طی مراحل قانونی شامل نشر آگهی، می‌تواند حکم طلاق غیابی زن را صادر کند.
- عدم پرداخت نفقه: اگر مرد در طول مدت شش ماه به همسر خود نفقه ای نپرداخته باشد، زن می‌تواند به دادگاه رجوع کرده و نفقه خود را مطالبه کند. اگر با وجود صدور حکم پرداخت نفقه، مرد باز هم به همسر خود نفقه ای ندهد یا از پرداخت نفقه ناتوان باشد، دادگاه می‌تواند به تقاضای زن حکم طلاق را صادر کند.
این شرایط نشان می‌دهند که زن در صورت برخورد با شرایط خاصی می‌تواند از طلاق غیابی استفاده کند، در صورتی که شرایط لازم برای آن برقرار شود و توسط دادگاه تأیید شود.
مدت عده در طلاق غیابی
در حقوق اسلامی و حقوق مدنی ایران، مدت عده در طلاق غیابی به شرح زیر است:
- مدت عده برای زنان متاهل: برای زنانی که در حالت عادی و متاهل هستند، مدت عده سه قرن (پاکی) است. این به معنای این است که زن باید سه ماه متوالی پس از رسیدن به طلاق، اگر عادت ماهانه (حیض) را تجربه کند و پاک گردد، حق ندارد که در این مدت ازدواج کند. این شرط معمولاً در حکم طلاق ذکر می‌شود.
- مدت عده برای زنان باردار: اگر زن باردار باشد، مدت عده او تا زمان زایمان است. یعنی او باید تا زمان زایمان نگه دارد و بعد از آن، اگر عادت ماهانه را تجربه کند و پاک گردد، مدت عده برایش آغاز می‌شود.
- عدم مدت عده برای زنان یائسه یا باکره: زنانی که یائسه باشند یا هنوز باکره هستند، مدت عده ندارند؛ یعنی بلافاصله پس از طلاق، می‌توانند اگر بخواهند ازدواج کنند.
این مدت عده به منظور تضمین وضعیت پاکی و عدم بارداری زنان بعد از طلاق در نظر گرفته می‌شود و در حکم طلاق ذکر می‌شود تا از وضعیت قانونی و شرعی زنان پس از طلاق اطمینان حاصل شود.