صدور قرار تأمین خواسته
مفهوم تأمین خواسته یکی از ابزارهای مهم حقوقی است که به بستانکار این امکان را میدهد تا از حقوق خود در برابر بدهکار محافظت کند. این ابزار بهویژه زمانی کاربرد دارد که احتمال دارد بدهکار از پرداخت بدهی خود امتناع کند یا اموال خود را به گونهای منتقل کند که وصول طلب دشوار یا غیرممکن شود.
تعریف و هدف تأمین خواسته
تأمین خواسته در لغت به معنای “ایمن کردن” است و در اصطلاح حقوقی به معنای تدبیر احتیاطی برای حفظ خواسته یا طلب است. هدف اصلی از تأمین خواسته این است که تا پایان دادرسی، عین خواسته یا معادل آن از اموال خوانده (بدهکار) توقیف و از نقل و انتقال آن جلوگیری شود تا بستانکار بتواند در صورت پیروزی در دعوی، طلب خود را بهطور کامل دریافت کند.
شرایط و فرآیند درخواست تأمین خواسته
- وجود طلب: بستانکار باید نشان دهد که طلبی از بدهکار دارد که به موجب قانون قابل وصول است.
- احتمال ضرر: بستانکار باید اثبات کند که در صورت عدم تأمین خواسته، امکان ضرر یا زیان برای او وجود دارد. به عبارت دیگر، باید نشان دهد که احتمال دارد بدهکار اموال خود را از دسترس خارج کند
برای صدور قرار تأمین خواسته، شرایط و مقررات خاصی وجود دارد که باید رعایت شوند. این شرایط در قوانین حقوقی، بهویژه در ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی، مشخص شدهاند. در زیر به توضیح این شرایط میپردازیم:
شرایط صدور قرار تأمین خواسته
- وجود دعوا:
- خواهان باید دعوای خود را به دادگاه ارائه دهد. طبق ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاه نمیتواند به دعوایی رسیدگی کند، مگر اینکه شخص یا اشخاص ذینفع یا وکیل حقوقی یا نماینده قانونی آنان، دعوا را بهطور قانونی مطرح کرده باشند.
- وجود طلب و خطر احتمالی:
- خواهان باید اثبات کند که طلبی از خوانده دارد و همچنین باید نشان دهد که احتمالاً در صورت عدم تأمین خواسته، ممکن است خسارت ببیند یا حق او پایمال شود. این خطر میتواند ناشی از احتمال فرار یا انتقال اموال خوانده باشد.
- درخواست تأمین خواسته:
- درخواست تأمین خواسته باید بهطور رسمی به دادگاه تقدیم شود. این درخواست میتواند قبل از تقدیم دادخواست، ضمن دادخواست یا در جریان دادرسی باشد. خواهان باید دلیل و مستندات خود را برای اثبات ضرورت تأمین خواسته ارائه دهد.
- مدارک و مستندات:
- خواهان باید مدارک و مستندات لازم برای اثبات درخواست تأمین خواسته را ارائه دهد. این مستندات شامل مدارک مربوط به وجود طلب و دلایل احتمالی برای فرار یا انتقال اموال خوانده است.
- وجود سند رسمی:
- اگر درخواست تأمین خواسته مستند به سند رسمی باشد، دادگاه مکلف است به درخواست رسیدگی کند و در صورت احراز شرایط، بدون اخذ تأمین از خواهان، نسبت به صدور قرار تأمین خواسته اقدام کند.
فرآیند صدور قرار تأمین خواسته
- تقدیم درخواست:
- خواهان باید درخواست تأمین خواسته را به دادگاه تقدیم کند. این درخواست ممکن است بهطور مستقل یا ضمن دادخواست اصلی دعوا ارائه شود.
- بررسی دادگاه:
- دادگاه درخواست تأمین خواسته را بررسی میکند و در صورتی که شرایط قانونی را احراز کند، قرار تأمین خواسته را صادر میکند.
- اعلام نظر دادگاه:
- دادگاه پس از بررسی مستندات و دلایل، تصمیم خود را در قالب قرار تأمین خواسته اعلام میکند. این قرار میتواند شامل توقیف اموال، منع از نقل و انتقال یا سایر اقدامات احتیاطی باشد.
نتیجهگیری
قرار تأمین خواسته ابزاری است برای حفاظت از حقوق بستانکار تا در صورتی که به حق خود دست یابد، از به هدر رفتن اموال خوانده جلوگیری کند. رعایت شرایط قانونی و ارائه مستندات مناسب از سوی خواهان، نقش کلیدی در صدور این قرار دارد.