فدیه در طلاق خلع

فدیه در طلاق خلع

فدیه در طلاق خلع

در طلاق خلع، زن به دلیل بیزاری از شوهر، مالی را به شوهر می‌بخشد تا او را برای طلاق راضی کند. این مال را “فدیه” می‌نامند. اما قانون مدنی ایران مقدار مشخصی را برای فدیه تعیین نکرده است و انتخاب مقدار فدیه به توافق بین زن و شوهر بستگی دارد.

طبق قانون مدنی، فدیه می‌تواند به یکی از سه حالت باشد:

  1. معادل مهریه
  2. بیشتر از مهریه
  3. کمتر از مهریه

این بدین معنی است که مقدار فدیه در طلاق خلع محدود به مهریه نیست و با توافق طرفین قابل تنظیم است، به شرطی که توافقی میان زن و شوهر وجود داشته باشد.

 

طلاق خلع چیست

طلاق خلع یکی از انواع طلاق در قانون مدنی ایران است که در ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی تعریف شده است. بر اساس این ماده، طلاق خلع طلاقی است که زن به دلیل کراهت (بیزاری) از شوهر خود، مالی را به او می‌بخشد تا شوهر راضی به طلاق شود. این مال که به آن فدیه گفته می‌شود، می‌تواند عین مهریه، معادل آن، یا حتی بیشتر یا کمتر از مهریه باشد.

در واقع، طلاق خلع زمانی رخ می‌دهد که زن از ادامه زندگی مشترک ناراضی است و تمایل به جدایی دارد، اما شوهر مایل به طلاق دادن نیست. در این شرایط، زن با پیشنهاد مالی (فدیه)، شوهر را به طلاق دادن متقاعد می‌کند.

 

فدیه در طلاق خلع

در طلاق خلع، مالی که زن به شوهر می‌بخشد تا او را برای طلاق دادن راضی کند، فدیه نامیده می‌شود. فدیه یک بخشش مالی است که زن به دلیل کراهتی که از شوهر دارد، به او ارائه می‌دهد تا رضایت او برای جدایی را جلب کند.

بر اساس قانون مدنی، فدیه می‌تواند به صورت‌های زیر باشد:

  1. عین مهریه: یعنی همان مقداری که به عنوان مهریه تعیین شده است.
  2. معادل مهریه: مالی که ارزش آن برابر با مهریه باشد.
  3. بیشتر یا کمتر از مهریه: مقدار فدیه می‌تواند بیشتر یا کمتر از مهریه باشد، و در این خصوص توافق زن و شوهر اهمیت دارد.

مقدار فدیه بر اساس توافق بین زن و شوهر تعیین می‌شود و محدودیتی در قانون برای مقدار آن وجود ندارد. هدف اصلی از فدیه در طلاق خلع، رضایت شوهر برای دادن طلاق به زن است، زیرا در نظام حقوقی ایران حق طلاق با مرد است.

 

میزان فدیه در طلاق خلع

میزان فدیه در طلاق خلع در قانون مدنی ایران به طور مشخص تعیین نشده است. طبق ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی، فدیه یا مبلغی که زن در طلاق خلع به شوهر می‌بخشد، می‌تواند به یکی از صورت‌های زیر باشد:

  1. معادل مهریه: یعنی مقدار فدیه برابر با مهریه تعیین شده.
  2. بیشتر از مهریه: مبلغ فدیه می‌تواند بیشتر از مهریه باشد.
  3. کمتر از مهریه: همچنین، فدیه می‌تواند کمتر از مهریه باشد.

در اینجا هیچ محدودیتی برای مقدار فدیه وجود ندارد و تعیین مقدار آن به توافق بین زن و شوهر بستگی دارد.

در طلاق مبارات، که تنفر و کراهت از سوی هر دو طرف وجود دارد، مقدار فدیه نمی‌تواند بیشتر از مهریه باشد.

نکته مهم این است که پذیرش میزان فدیه در طلاق خلع به عهده مرد است. مرد می‌تواند با توجه به مقدار فدیه، آن را بپذیرد و زن را طلاق دهد یا مقدار فدیه را نپذیرد. بنابراین، توافق و رضایت مرد در این زمینه اهمیت ویژه‌ای دارد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس با 09156024004