سن قانونی دختر برای تصمیم گیری

در امور حضانت و نگهداری از فرزندان در مواردی که زوجین توافق نیافته‌اند و نیاز به تصمیم قانونی دارند، قوانین ممکن است بسته به کشور و حالتهای مختلف متغیر باشند. در بسیاری از جوامع، حضانت بر اساس اصولی مشابه که شما توصیف کردید تعیین می‌شود، اما ممکن است جزئیات و شرایط مختلفی وجود داشته باشد.

مهمترین اصول حضانت در اکثر قوانین شامل موارد زیر می‌شود:

1. حضانت تا سن مشخص: معمولاً قوانین حضانت تعیین می‌کنند که فرزندان تا سنی خاص (مثلاً ۷ سالگی) با یکی از والدین، معمولاً مادر، باشند و سپس تغییر حضانت به والد دیگر (معمولاً پدر) اتفاق می‌افتد. این سن ممکن است در قوانین مختلف و در مواقع مختلف متغیر باشد.
2. حق ملاقات: حتی اگر یک والد حضانت اصلی نداشته باشد، او ممکن است حق ملاقات با فرزندان خود را داشته باشد. این ملاقات‌ها معمولاً بر اساس یک توافق یا سفارش قانونی تعیین می‌شوند.
3. تصمیم قاضی: در مواردی که زوجین نتوانند توافق کنند یا در خصومت قرار دارند، قاضی می‌تواند تصمیم بگیرد که حضانت و نگهداری از فرزندان چگونه تعیین شود. این تصمیمات قاضی ممکن است بر اساس مصلحت فرزندان و سایر عوامل مورد تأثیر قرار گیرند.

 

حضانت دختر قبل از سن قانونی برای تصمیم گیری

به اساس ماده ۱۱۶۹ از قانون مدنی، در مواردی که والدین از یکدیگر جدا زندگی می‌کنند، حضانت و نگهداری از کودک به شرح زیر تعیین می‌شود:

1. تا سن هفت سالگی کودک، حضانت به مادر تعلق دارد و او اولویت دارد تا زمانی که کودک هفت ساله نشود.
2. پس از سن هفت سالگی کودک، حضانت به پدر منتقل می‌شود، مگر اینکه طرفین توافقی دیگر داشته باشند.
3. در هر صورت، والدی که حضانت با او نیست، موظف است هزینه‌ها و نفقه کودک را تأمین کند.
4. اگر پدر از تحویل کودک زیر هفت سال به مادر امتناع کند، مادر می‌تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت برای بازگرداندن کودک را مطرح کند.
5. اگر مادر در زمان حضانت کودک ازدواج کند، پدر می‌تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خود حضانت کودک را به عهده بگیرد.
6. حضانت از سن هفت سالگی تا زمانی که کودک بتواند در مورد مکان والدینی که می‌خواهد با او زندگی کند، تصمیم بگیرد، با پدر است.

 

سن قانونی دختر برای تصمیم گیری

با توجه به مفاد ماده ۱۱۶۹ و ۱۱۷۳ از قانون مدنی کشور مذکور، وضعیت حضانت و حقوق والدین در ارتباط با فرزندان به شرح زیر است:

1. تا سن بلوغ، فرزندان تحت حضانت والدین خود قرار دارند و نمی‌توانند به تنهایی تصمیمی در مورد زندگی خود بگیرند.
2. پس از رسیدن به سن بلوغ، قانوناً تصمیم‌گیری در خصوص محل زندگی به عهده خود فرزندان است.
3. حق ملاقات والدین با فرزندان همیشه محفوظ است و والدی که حضانت اصلی ندارد نمی‌تواند از ملاقات فرزند خود محروم کند.
4. با اعتداد به یکی از موارد ذکر شده در ماده ۱۱۷۳ از قانون مدنی (مثل اعتیاد، فساد اخلاقی، بیماری‌های روانی، سوءاستفاده از کودکان، ضرب و جرح نامتعارف)، دادگاه ممکن است تصمیم به ساقط شدن حضانت بگیرد.