ابراء مهریه
قبل از اینکه به ابراء مهریه بپردازیم نخست تعریفی از خود ابرا می کنیم تا ببینیم که اصلا ابراء به چه معناست.
ابراء یعنی بری کردن شخص یا بری الذمه شدن شخص بدهکار. یعنی طلبکار از طلب خود گذشت میکند و فرد مورد نظر را بری میکند و دیگر بدهکار دینی به پرداخت بدهی خود به طلبکار ندارد.که خود ابرا ء به دو شکل ممکن است رخ دهد یک شکل به صورتی است که گفته شد یعنی طلبکار به مدیون میگوید که من تو را ابراء کردم و دیگر نمیخواهد طلب من را بدهی شکل دوم به صورت بخشش است یعنی هبه کردن دین به این صورت که طلبکار میگوید من طلب خودم را به تو بخشیدم که به حالت اول سقوط حق یا همان اسقاط حق گویند و به روش دوم بخشیدن دین یا همان تملیک دین گویند. که در قانون ما نوع اول به صورت همان ابراء خاص پذیرفته شده و شکل دوم را با عنوان های دیگر مثل هبه اورده شده است که در ادامه مواد مرتبط این بخش خواهد امد.
نکته: ابراء ایقاع می باشد یعنی برای تحقق به ارد ه ی یک نفر که طلبکار است احتیاج دارد و نیازی به اراده دو طرف ندارد .
نکته:باید دینی از قبل وجود داشته باشد تا بتوان ان دین را ابرء کرد پس تابع همان دینی است که قبلا وجود داشته است.
نکته:ابراء همانطور که گفته شد در خصوص دین است یعنی حق دینی و فردی که طلبکار است از حق دینی خود میگذرد اما در مقابل حق عینی هم وجود دارد که برای گذشتن از ان از اصطلاح اعراض استفاده می شود پس گذشت از یک عین یا همان حق عینی را اعراض گویند.
حال با توضیحاتی که گفته شد به ابراء مهریه می پردازیم:
همان طور که گفته شد ابراء مهریه هم به این شکل است که زوجه از حق خود که همان هریه است می گذرد و ان را با رضایت خویش به زوج می بخشد و همانطور که در ابراء گفته شد رضایت طرف مقابل که در اینجا همان زوج باشد تاثیری ندارد و احتیاجی نیست.
حال به چه اشکالی میتوان مهریه را بخشید:
زوجه هم میتواند با رضایت خویش توسط یک سند عادی این کار را بکند و هم میتواند با مراجعه به دفتر اسناد رسمی در قالب سند رسمی این عمل را انجام دهد.
انواع ابراء:
ابرا به دو صورت عام و خاص ممکن است ایجاد شود. در ابراء خاص طلبکار از یک دین خاص و مشخص می گذرد و ان را ابراء میکند اما در مقابل در ابراء عام طلبکار از کلیه دیون خود گذشت می کند و به صورت عام وکلی بدهکار را بری می کند.
مواد مرتبط:
ماده۲۸۹ قانون مدنی:
ابراء عبارت از این است که داین از حق خود به اختیار صرف‌نظر نماید.
ماده۸۰۶ قانون مدنی:
هر گاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.